دوستت دارم

اگر روزی درون مرا در غربت،پریشان گشته از

   حسرت،کمر شکسته از محنت ز‌من پرسند چه

 میخواهی از این گردو  ن زیر لب آهسته خواهم گفت

:

به یاد عشق آن زیبا و زیبای بی‌همتا از این وادی به

بهشت مهر چشمانش بسان بلبلی آزاد هجرت

 خواهم کرد و بر گلبوته‌ی لبهایش سرود عشق سر

 خواهم داد و بر عمق افق فریاد خواهم زد:که ای

 مهروی بی همتا تو را همچون نسیمی خوش . . . تو

را همچون نوایی گرم . . . تو را همچون سکوت

 شب . . . تو را همچون بلور اشک . . . تو را مانند

دریا . . . تو را تا بی‌نهایت دوست دارم