خانه دوست کجاست

خانه دوست کجاست؟" در فلق بود که پرسید سواراسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شنها

بخشید.

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

"نرسیده به درخت،

کوچه باغیست که از خواب خدا سبز تر است

و در ان عشق به اندازه ی پرهای صداقت ابیست.

می روی تا ته ان کوچه که از پشت بلوغ، سر بدر می ارد،

پس به سمت گل تنهایی می پیچی،

دو قدم مانده به گل ،

پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی

و ترا ترسی خاموش فرا می گیرد

در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه ی نور

و از او می پرسی

خانه دوست کجاست

یادداشته باشیم

زمان به خاطر هیچ کس منتظر نمی ماند

فراموش کنیم

دیروز به تاریخ پیوست

فردا معماست

و امروز هدیه خداست

عشق یعنی خاطرات بی غبار،

دفتری از شعر و از عطر بهار

عشق یعنی یک تمنا یک نیاز

عشق یعنی چشم خیس مست او

زیر باران دست تو در دست او